Patron merytoryczny kampanii - prof. nadzw. dr hab. n. med. Anna Raciborska, Kierownik Kliniki Onkologii i Chirurgii
Onkologicznej Dzieci i Młodzieży, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie
Choroby nowotworowe są rzadkimi
schorzeniami u dzieci i młodzieży - w krajach rozwiniętych stanowią 0,5-1%
wszystkich zachorowań w tej grupie wiekowej. Pomimo tego, schorzenia te są
drugą, po wypadkach, urazach i zatruciach, przyczyną zgonów u dzieci powyżej 1.
roku życia.
W Polsce rocznie rozpoznaje się ok.
1100 – 1200 nowych przypadków. Najczęściej występują nowotwory układu krwiotwórczego
(białaczki, chłoniaki), kolejno nowotwory ośrodkowego układu nerwowego.
Najczęstszym guzem litym u dzieci zlokalizowanym poza ośrodkowym układem
nerwowym jest nerwiak zarodkowy współczulny (neuroblastoma). Nowotwory narządu
ruchu, do których zaliczany mięsaki tkanek miękkich i pierwotne nowotwory
kości, stanowią ok.16% wszystkich nowych zachorowań u dzieci rocznie.
Rokowanie w chorobie nowotworowej w tej
grupie wiekowej jest zazwyczaj zdecydowanie lepsze niż w populacji dorosłej.
Zależy ono m.in. od rodzaju nowotworu, stopnia zaawansowania, a także
indywidualnej wrażliwości na stosowane metody terapeutyczne. Obecnie w
niektórych nowotworach możliwe jest nawet ponad 96% wyleczeń. Niestety im
choroba bardziej zaawansowana i im później rozpoczniemy leczenie, tym szanse na
całkowite wyleczenie są mniejsze - dla porównania mogą spaść nawet do 10-15%.
Dlatego też tak ważne jest szybkie postawienie rozpoznania i włączenie
adekwatnej terapii.
Nierzadko
podłożem sukcesu w leczeniu chorób nowotworowych jest wnikliwość, skrupulatność
i wiedza lekarza pierwszego kontaktu, dzięki któremu dziecko zostanie szybko
skierowane na właściwy tor diagnostyczno – terapeutyczny. Z tego względu celem
naszego działania jest przybliżenie zagadnień onkologii dziecięcej oraz
uwrażliwienie lekarzy na możliwość występowania chorób nowotworowych u dzieci i
młodzieży, pamiętając, iż wczesne rozpoznanie jest jednym z podstawowych
czynników warunkujących powodzenie leczenia, wpływającym nie tylko na
rokowanie, ale też na jakość życia pacjenta po zakończonej terapii.
